‘Als ik terug kijk op mijn jeugd, heb ik het echt hartstikke goed gehad. Ik kom uit een fijn gezin, had lieve ouders en ben niks tekort gekomen. Tuurlijk, er waren wel dingen die niet fijn waren, maar dat heeft iedereen. En nu heb ik een lieve partner en ook best leuk werk, dus ik weet echt niet waarom ik zo vast loop.’
Dit hoor ik regelmatig in mijn burn-out trajecten. Veel mensen lopen tegen het feit aan dat ze toch helemaal niks hebben om over te klagen. Deze mensen hebben het behoorlijk moeilijk, juist omdat ze zichzelf al snel een aansteller vinden. Hierdoor lopen ze veel langer door met hun last en kunnen daardoor in een heel diepe burn-out of depressie belanden.
Maar klopt het wel, dat je geen trauma kunt hebben als je uit een warm nest komt? Om deze vraag te beantwoorden, is het goed om eerst te kijken naar wat trauma precies is:
Wat is trauma?
Trauma ontstaat “wanneer iemand na een gebeurtenis blijft steken in grote gevoelens van angst, woede, verdriet of eenzaamheid.” De gebeurtenis is voor de persoon in dat geval zo ongewoon, pijnlijk of schokkend dat het niet lukt om ermee om te gaan en het te verwerken.
Een trauma is dus niet alleen mishandeling, verwaarlozing of misbruik. Trauma kan ontstaan door de meest ‘kleine dingetjes’, vanuit een volwassen perspectief gezien dan. Zoals niet naar school willen omdat je er nog lang niet klaar voor was als klein kind, maar toch moeten, want zo hoort het. Of niet gekozen worden voor een feestje. Of altijd de mindere voelen ten opzichte van je broer/zus omdat zij beter konden leren. Of erg gevoelig zijn terwijl de rest van de familie veel harder is.
Een trauma kan ook ontstaan door wat niet is gebeurd, wat wel had moeten gebeuren. Een kind geen water geven als hij dorst heeft, geen aandacht, liefde of emotionele ondersteuning geven als het wel een grote behoefte is, kan net zo schadelijk zijn.
“A
Volwassen versus kind perspectief
Het is belangrijk om op te merken dat je als volwassene terug kijkt op je jeugd. Met je volwassen hersenen en volwassen perspectief. En met jouw volwassen verstand kun je zien dat je jeugd heel fijn was, dat je ouders hard hebben gewerkt en het beste met jou voor hadden.
Maar jij hebt je jeugd niet mee gemaakt als volwassene, maar als kind. En daar ligt het verschil. We beredeneren en analyseren onze jeugd nu vanuit dit volwassen verstand. Maar als kind heb jij je jeugd ervaren, toen je dus nog geen volwassen perspectief en verstand had.
Als kind sta je nog zo open, ben je zoveel meer kwetsbaar en gevoelig. En kunnen dingen totaal anders zijn ervaren dan hoe je er nu op terug kijkt. We zijn heel erg goed om een verhaal te maken van de dingen die we meegemaakt hebben. Zoals ‘ach, ik snap ook wel ik gek in de groep lag, ik was ook een beetje vreemd en had een rare bril’. We creëren zulke verhalen om ermee om te proberen gaan.
Maar dat betekent niet dat het jou op dat moment niet enorm geraakt heeft! En dat je geen kant op kon met jouw emoties en gevoelens van afwijzing. En dat is wat trauma veroorzaakt. Niet zozeer wat er gebeurt is, maar vooral dat je het niet verwerken kon. Dat er geen hulp was of dat niemand jou daarin kon begeleiden. En dat je je dus ontzettend alleen hebt gevoeld. Omdat het gevoel geen kant op kon, heb je het moeten onderdrukken en daar kun je later in je leven erg veel last van krijgen.
Trauma zet zich vast in het zenuwstelsel
Onverwerkte gevoelens verdwijnen niet als we ze onderdrukken. Ze blijven vast zitten in ons lichaam, in ons zenuwstelsel en onze cellen. Het lichaam onthoudt. Dat is ook zijn functie, want zo voorkom je dat je weer in dezelfde situatie komt. Merkt jouw lichaam (aangestuurd door jouw onderbewustzijn) dat je je weer in een soortgelijke situatie begeeft, dan zet het meteen de gekozen coping mechanismes van toen in werking. Dat gaat volledig automatisch. Dit maakt dat we volledig over onze grenzen heen kunnen gaan zonder dat we het door hebben. Omdat we onze eigen gevoelens aan de kant zetten. We voelen dus letterlijk niet meer, waardoor de grens over gegaan wordt.
Ons volwassen verstand heeft dit dan ook vaak helemaal niet door. Het staat ons nu zelfs vaak in de weg om deze diep weggestopte gevoelens te gaan verwerken. Omdat het beredeneert en analyseert in plaats van voelt. En ook kritiseert, waardoor herstel veel langer kan duren. Hier kan coaching en PSYCH-K© heel goed bij helpen. Omdat we direct naar dat onderbewustzijn gaan. En het op dat niveau gaan we het verwerken, waardoor jouw lichaam en zenuwstelsel kan gaan ontspannen en jij je een heel stuk beter gaat voelen.
